୨୦. ଲୁହ

କିଛି ଲୁହ ଝରିଥିଲା ଆଖିରୁ

ଦୋଷୀ ସାଜିଗଲା ପରେ

ଆଉ କିଛି ଶୁଖିଗଲା ଆଖିରେ

କୋହ ମିଶିଗଲା ପରେ ।

ଅନ୍ତର ଭିତରେ ଅନେକ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ବେଦନା ସମ୍ବଳିତ ସ୍ମାରକ

କୁହୁଳି କୁହୁଳି ଦଗ୍ଧ କରୁଥାଏ

ବାକି ଥିବା ସମୟ ଯେତେକ ।

ନାହିଁ କିଛି କାହାପାଖେ ଅନୁଶୋଚନା

ଭୁଲ୍ ପାଇଁ ଟିକିଏ କ୍ଷମା

ଆଘାତ ଦେବାକୁ ଅପେକ୍ଷା କରନ୍ତି

ନାହିଁ ଆନ୍ତରିକତା ଜମା ।

ନିଜ ଲୋକ ଅଦାଲତରେ ହାଜର ଆଜି

ନିଜକୁ ନିର୍ଦ୍ଦୋଷ କରିବା ସଂଘର୍ଷ

ବିନା କାରଣରେ ଦଣ୍ଡିତ କରନ୍ତି

ଭାଙ୍ଗି ଦିଅନ୍ତି ସବୁ ଆଶା ବିଶ୍ୱାସ ।

ନିଷ୍ଠୁର ସତ୍ୟକୁ ଗ୍ରହଣ ନକରି

ଦୋଷୀ ସଜେଇ ଦିଏ ଏ ସମାଜ

ଭୁଲ୍ ନଥାଇ ଦଣ୍ଡ ଭୋଗୁଥାଏ ଜୀବନ

ଏଠି ବଞ୍ଚିବା ନୁହଁଇ ସହଜ ।

ବିଦାୟ ନେବାକୁ ଆବେଦନ କରେ

ପାରେନି ନିଜକୁ ହତ୍ୟା କରି

କାହା ସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ବଦଳିଯାଏ ନିଜେ

ସବୁ ଅତୀତକୁ ପଛ କରି ।