STORYMIRROR

Prashant Tribhuwan

Tragedy

4  

Prashant Tribhuwan

Tragedy

वृध्द

वृध्द

1 min
397

कधी प्रेमाने माझ्या जवळ येतात

तर कधी एकटे टाकून दूर जातात

कोणी आजोबा तर कोणी म्हातारा

जसे वाटेल तसे मला आवाज देतात 


थकलो शरीराने मन आहे अजून तरुण

शिकवले मुलांना दिवसरात्र कष्ट करून

आता डोळ्यात पाणीच उरले फक्त कारण

"काय केलं तुम्ही?" म्हणून हाकलतात घरून


आज अनुभवाची शिदोरी घेऊन फिरतोय

तरीही जीवन जगण्यासाठी बघा झुरतोय

बघितली सारी दुनिया आणि तिचे रंगही

आता भक्तिरंगात रंगण्या सत्संग करतोय


या वृध्द काळात मी माझे बालपण आठवतो

जीवनभर मिळालेल्या आठवणींना साठवतो

सुख-दुःख, प्रेम द्वेष , मान अपमान सर्व काही

क्षणभंगुर जे , ते हृदयात मी शांतपणे गोठवतो



Rate this content
Log in

Similar marathi poem from Tragedy