वेदनेला

देऊन टाक आता आभाळ वेदनेला

होईल घाव मोठा सांभाळ वेदनेला

 

कुठल्याच भावनेचे नाही मनात ओझे

शमवून रोज नेतो हा काळ वेदनेला

 

तोडून बंध सारे मी मुक्त होत गेलो

कळले न जोडलेली ही नाळ वेदनेला

 

झिडकारले जगाने हेटाळले कितीदा

दाबून ठेव अश्रू तू पाळ वेदनेला

 

पाण्यावरी उसासे आहेत मोतियांचे

शोधीत आत ज्वाला तू जाळ वेदनेला