वारांगना
वारांगना
रोज विकून देह स्वतःचा
करीत असे ती उदरनिर्वाह
चिखलातही उमले कमळ
भावनांचा नुसता उहापोह
मार्ग नसतो मरण्याला अन
जगण्याची ग झाली जन्मठेप
लाचार होऊन करी व्यवसाय
मनावर लावून हास्याचा लेप
सोळा शृंगारानी रोज सजते
विकून जगते आपली चमडी
पोटाची खडगी भरण्या मग
रात्र उलटता कमवी दमडी
मुखवट्यांनी मिरविणारे मात्तबर
लपून चढती वारांगनेची पायरी
पावित्र्याचा ओढून खोटा शेला
रित्या करी माणुसकीची घागरी