तू आहेस ना
तू आहेस ना
येईल का पुन्हा ती पहाट सोनेरी
नकोच ती आशा मन दुखवणारी
सावर रे मना नको ती वाट विषारी
का अशी खेळते तू या जीवनाशी
नवी सकाळ येईल ही तुझी नसेल ती
पापणीत स्वाप्नांत पाहिला सल नको ती
जाणिवा नकोच ठेवू कोणत्या हृदयी तू
वाट अंधारली नशीबी का खेळ मांडला तू
येणार्या प्रत्येक क्षणाला थांबून विचार तू
असशील का तू त्या वळणावर का नाही
अशी आसुयेत नको छळ आता मानाचा
मन तरी कुठे उरले त्या भावना जपयला
तू आहेस ना त्या वळणावरीअजुनी
नजरेतुनी झेपावते मन कडा ओलंडूनी
तू असशील तर हे क्षितिज ही पैलतीर
तू नाहिस हे सत्य कितिदा सांगाव मी
तू आहेस का हेच विचारत मन पुन्हा पुन्हा
तू नाहीस याची ग्वाही देते ही साध्या उगा
क्षण क्षण गुंतले श्वासात गुंगले मी ही जराशी
काळ होता पुढे खोल होती ती नात्याची दरी
तू आहेस ना दिला हात झोकुनी मी ही
तू नाहीस ना संगितले वारयाने देत झोका
होता तू ही तिथेच नंतर मला जाणवले
संवेदनाच्या खोलदरीत मला तूच तर झोकुनी दिले
तरिही मन अशन्कीत तू आहेस ना माझा
तू नाहीस हे नशीब सांगत पुन्हा पुन्हा मला
पाठशिवणीचा हा खेळ नित्याचं झाला
मन अन् नशीब यात शंका काही मिटेना?