तरंगते मी ह्या जीवनावर...

तरंगते मी ह्या जीवनावर

झुलते जणू विलक्षण हिंदोळ्यावर

जणू उभी मी आभासी

उंचच उंच मनोऱ्यावर

कधी मिळे एकांत सुख-दुःखाचा

कधी शाश्वती ही जगण्याची

माणसांत गुंतण्यापेक्षा बरी

सूंदर संगत या निसर्गाची

काहीच आणाभाका न घेता

वृत्ती फक्त भरभरून देण्याची

मोहक सौंदर्य न्याहळते आहे

साजन माझा येईल ग

तव मिठीत मजला घेईल ग

होईल मग साक्ष पान-पान

माझ्या ग प्रेमाकुंराचे

तव सोहळ्यात मी रमले

वास्तवास मी विसरले

तू मला नाकारले

मी पुरती हारले

ह्या प्रेमसागरात मी

कायमचीच बुडाले

तू न मला तारले

पण ह्या जीवनाने

मात्र मला तरंगवले