सुधाकरी

।। सुधाकरी ।।

बिथरली मती । दुभंगली नाती

झाली अधोगती। ममतेची

संवादा वाचूनी । अंतरली मनं

अंगण हे सुनं । तुळशीचं

कानात चुगली । होई बुध्दी भ्रष्ट

उपसले कष्ट । गेले वाया

मोहाच्या बाजारी । वेडी झाली माया

झिजवून काया । हरलेली

स्वप्न अंतरीचे । गेले हो भंगून

हे एकटेपण। गाई धून

आयुष्याची सांज । झाली ओकीबोकी

मातृत्वाची नेकी । मातीमोल

सुईमागे दोरा । सुत्र जीवनाचे

कुणी नसे कुणाचे । हेची खरे

नव्याने ऊभारी । गांजल्या मनास

लावूनी काणस । केली धार

अंधारल्या राती । उजळली वात

टाकूनिया कात । सावरली

नवचैतन्याने । भरला गाभारा

सुना तो कोपरा । प्रकाशला