सांज सावल्या

ती संध्या मज नेई दूरदेशी ,

करी हितगुज त्या बेधुंद प्रतिमेशी .

उनाड वारा संध्येचा , सोबती या प्रवासाचा,

स्वच्छंद असे वागणे अन् वर्षाव स्वैर भावनांचा .

गर्द केशरी सांज सावल्या ,

मनाच्या तळ्यावर हलकेच उतरल्या .

उघडूून अंतरीची बंद कवाडे ,

सावल्यांसवे मुक्त वाहल्या .

कल्लोळ हदयीचा आतून उसळे ,

पापणीतले जळ उचंबळे .

स्मृती तीरावर हळूच अडखळे ,

मना भावती हे संध्या सोहळे .

मन कातर कातर कातरवेळी ,

माजवी खळबळ प्रत्येक पळी .

सांज किरणे ही संधी प्रकाशाची ,

पसरवती मनावर ऊब क्षितिजाची .

निवांत , सुंदर , प्रसन्न , कोमल ,

ऊबदायी ह्या तरीही शीतल .

मनामनांना व्यापून उरल्या ,

संध्येच्या या सांज सावल्या !