रुद्र अवतार

पोटी धरुन लेकरु

निघे अंधारात नार

हाती घेऊन कोयता

झाली जीवाला उदार ।।

मनी पेटलेली आग

विझावया ती निघाली

घेऊनिया रूद्ररूप

बाई वाघीण बनली ।।

दृष्ट कावरी बावरी

कटी झोपवीतेे बाळा

निघे वैर साधावया

हाती घेऊनिया विळा ।।

कुंकू कपाळीचं तिच्या

नाकावर पसरलं

रुप रणरागिणीचं

जणू तिथे साकारलं ।।

बाई झुंजते उन्हात

तान्ह्या लेकराच्या साठी

कष्ट करते अपार

नसे आधाराला काठी ।।

कुण्या काळाचे पातक

आलं तिच्या पदराला

कसे आले दारीद्र्याचे

भोग तिच्या नशिबाला ।।