रमाई

माझ्या भोळ्या रमाईची 

ऐका सांगते कहाणी

नऊ कोटी माऊलीची 

होती साधीच राहणी

गोड गोजिरी देखणी

लेक भिकू रखमाची

अर्धांगिनी ती भिमाची

सून आंबेडकरांची

होती गरिबीची जाण

नाही जराही खचली

साथ पतीची देताना 

दिव्यापरी ती जळली

दुःख डोंगर झेलूनी

झाली हळव्या मनाची 

कोटी कुळं उद्धारली

साथ देऊन बाबाची

त्यागमुर्ती रमाई ती

होती प्रेरणा भीमाची

वात्सल्याचीमुर्ती रामू

झाली घास भुकेल्यांची

फक्त समर्पण भाव 

होता रमाईच्या मनी

नाही हव्यास कशाचा

सर्वस्वच तिचे धनी

तीच्या उपवसापाई

खातो सोन्याचा हा घास

कृपा रमाईची झाली

आली दारी सुख रास