रात्रीच्या वेळी

प्रकाशवेड्या रात्री नदी किनारी पाण्यात 

रमली होती ती आपले प्रतिबिंब पाहण्यात|

पाहण्यासाठी तिचे सौंदर्य, सर्व जमली होती 

नभांगनी चंद्र ताऱ्यांची, मैफल जमली होती||

चांदण्यांशी बोलता मी, विषय तूच होती 

चंद्रप्रकाशाचा तेव्हा आशय तूच होती|

भेटतेस अशीच तू, मला चंद्ररुपाने 

उधळतेस मजवरी प्रेम, चांदणे रोज तू नव्याने||

तू म्हणतेस चंद्र ताऱ्यांत हरवून जाऊ रात्ररात्र 

तुझा नि माझा श्वास एकत्र करू नाममात्र|

होता अंधकार सर्वत्र, वाट एकटीच होती 

चालताना मला साथ फक्त तुझीच होती||

स्वप्नांचे मनोरे तुझे, चांदण्या संग होते 

रातराणीचा गंध तुझ्या मिठीत बंद होते|

मोहक स्मित मधुर, ओठी तुझ्या उमटते 

तुझ्या आठवणींची वेल मग मला बिलगते||