पौर्णिमेचा चंद्र

नभी प्रकटला चंद्र 

मनी पडला प्रकाश 

तुजविना भग्न भासे 

माझे जीवन आकाश

जरी रात पुनवेची 

मनी काळोख दाटला

तुझ्या आठवांचा ठसा 

मनी खोल उमटला

सोळा लेऊनी शृंगार

उभी चांदणी दारात

चंद्र आहे सोबतीला 

पौर्णिमेला अंधारात

जर असता जवळी

सख्या माझ्या दिलबरा 

काळ्या माझ्या कुंतलात

माळायला तू गजरा