न तयात लोभ कुठले

हाती येता मोबाईल मोठा 

जीवन कसे व्यस्त झाले 

कधी फेसबूक कधी व्हाट्सअप

तर कधी हाती इंस्टाग्राम आले 

सोशल मीडियावर आला पुर 

सगळेच जणू सेलिब्रिटी झाले 

नात्यांचे झाले वाटोळे 

नातेच केव्हाची क्वारंटाईन झाले 

सकाळ होता सगळ्यांची

गुड मॉर्निंगचे मेसेज आले

ही मॉर्निंग गुड करण्यासाठी

आपल्याच माणसाला विसरून गेले 

आहे हे पण विश्व छानच 

दूरचे पाखरू जवळ आले 

अनोळखी माणसासोबत जणू 

आपलेच म्हणून बोलू लागले 

पण हे जगत असताना 

आपण वास्तव विसरून जातोय 

माणूस न बोलताच निघून गेला 

शेवटचं बोलायचे राहून गेले 

भावना पळाल्या दूर आता 

देखाव्याचे मुखवटे आले 

वास्तवातून पडता-पडता 

आभासाचे चेहरे बनवले 

खरे जगणे हरवतोय माणूस

फक्त अस्तित्वासाठी लढतो आहे 

इतरांशी स्पर्धा करता-करता 

मनस्तापही पदरी आले

छान वाटतं कधी-कधी की

जग सगळे जवळ आले 

पण कळलेच नाही कधी

कसे नात्यांमध्ये वैर झाले 

थोडेसे सावरून पाहा

या आभासी जीवनाला 

मनात डोकावून पाहा

आपल्याच माणसाला 

मिळेल सर्व प्रश्नाचे उत्तर 

कळेल शिंपल्याच्या नादात

अनमोल मोती हरवून गेले 

छान वाटतात मोठे मोठे

मेसेजवर येणारे विचार 

आपणही त्याच्यावर कमेंट करतो 

पण खरं सांगायचं तर 

त्या फिलॉसॉफीमध्ये आयुष्य विसरून गेले 

त्या मोबाईलच्या स्क्रीनवर दिसणारं 

जगच खरंच जग नाही इतके भान असू दया

कधी कधी आई-वडिलांच्या

मनाच्या कोपऱ्यात जाऊन पाहा 

त्यांनी पाहिलेल्या स्वप्नांचे अंकुर

दिसतील तुम्हास कोमजलेले

मृगजळ झाले सुख जणू 

हृदयी काहूर मन अशांतले 

हृदयी लागता घाव दुःखाचे

ना तयास औषध कुठले 

जगता जगता जगतातच तर सगळे 

थोडे वेगळे जगून पाहूया ना 

असावी फक्त स्नेह आपुलकी 

न तयात लोभ कुठले