मौन साक्ष

उत्तर आयुष्यात स्वप्नांचे रंग हे फिके होताना

संध्या छाया गडद होती तिमीराकडे जाताना

कातरवेळी उदासीची लहर पसरताना

हृदयांतरी भिनल्या या गूढ मारव्याच्या ताना

पर्णहीन वृक्षांच्या फांद्या नभास हात देताना

आकाश मात्र आत्ममग्न सांजस स्पर्श होताना

हळूहळू अस्तित्व कोमेजे चांदणे सजताना

विरघळे आक्षेप काळाचे बंधन पाळताना

खिन्नतेचे परिमाण कोणी मोजले सांगताना

मौन साक्ष अप्रत्यक्ष अनुभवांना मोजताना