कवितेच्या प्रेमात

येता विचारांचे वादळ

 गूज मनीचे सांगू कसे 

 मम भावनांना दावण्या

 हाती लेखणी घेत असे

झरे लेखणी झरझर

देत शब्दांना आकार 

खेळ चालतो शब्दांचा

होते कविता साकार

छंद जीवाला जडला

सखी झाली लेखणी

नित्य नेमाने करी मदत

झाली सखी ती देखणी

नकळत कवितेच्या प्रेमात

विचार येती मनात 

डौलते सुमन पाहूनी

ओळी झरती क्षणात

रोजचेच झाले आता

लेखणी स्फुरते सहज

देता शब्दही कुठला

 विचाराची नुरते गरज