कर की सांत्वन...

कधी वाटतं सांगावं

   अनावर झालेलं हे दुःख तुला...

करावं तुझ्याजवळ...

   आपलं हलक मन

करावं तू सुद्धा ...

    माझ्या दुःखाचं सांत्वन

तुने ही सांभाळावे मजला

    व उचलावा तु त्या दुःखाच्या 

डोंगराचा भार थोडाफार 

    आपल्या खांद्यावरी....

कधी वाटतं की, 

    तू स्पर्श फिरवावेत 

कोमल स्वरांचे हृदयावर

     व द्यावी साथ अंधारातही 

पण तू सोबत चालतो माझ्या 

     लखलखत असतो प्रकाश 

माझ्या अंगावर सुखाचा....

    व तेव्हाच होऊन जातोस नाहीसा 

दुःख पाहून माझे...

     लपतो आडोसा घेऊन 

            तू अंधाराचा...

तो वेडा माझा आहे...