कोरोनाची माहामारी

ना झाले साजरे मरण माझे

दूर देशी चालले मी गावा

ना गेला सांगावा,ना नात्यांचा गराडा

कसा घेऊ राम राम कुणा ना ठावा //

बेगडी ती नात्यांची नाळ,

दिखाव्यासही न उरली

ना घातली आर्त साद,

मने रक्तबंबाळ झरली. //

ना भडाग्नी ची आस ती

ना शेवटचा घोट पाजले पाणी

ना पुण्याई कामास आली

 ना कमावलेली नाणी //

कोण आई ,कोण बाबा 

जो तो भितो आपल्या जीवा

कोणी कोणाचे ना राहिले

कुठली नाती , ना वंशाचा दिवा //

 

महामारी ती रोगराई

सरणाची रास लावून गेली

कोणी ना कुणाचा या जगी

भ्रमाचा भोपळा फोडून गेली //

भरला रोग्यांचा बाजार जणू

भेदभाव ना उरला मरणासाठी

घेतला वाशिल्याचा आधार तेंव्हा 

विकतच्या श्वास अन् सरणासाठी //

फास का पडतोय भिऊन गळी

धडपडतो जो तो जगण्या सारखं,

नको ते आता बेवारशी मरण

नात्यालाही झालं नातं पारखं //

चुकले माकले आमचे काही

एकच आस ती देवा तुझ्या ठायी

भरोसा आता तुझ्यावरी 

तारण अन् मरण ही तुझ्या पायी //