कातरवेळ

कातरवेळ खुणावू पाहतेय

मावळतीची संध्याकाळ,

मूक क्षणांचा साखळदंडांनी

बांधून ठेवलेला भूतकाळ....

पावलं आता विसावत चालली

निशब्द उलघडत आठवणी ,

आठवांचा माजतो काहूर

नात्यांची पानगळ जीवंतपणी...

भ्रमात साठवलेला अपेक्षांचा

आवरायला हवा आता पसारा ,

येता होते हात रिकामे माझे

उगीच अडकण्याचा कशाला अट्टाहास सारा

शोधते मी स्वतः अवती भवती

एकांतने दिली केव्हाच चाहूल ,

मावळतीच्या वाटेवरती मनाच्या

चोरपावलांनी कधीच दिली हूल..