कळलेच नाही मला

कळलेच नाही मला

मंद ती मायेची झुळूक

कधी निघून गेली

सावराण्या मजला

बाबांनी साथ दिली

कळलेच नाही मला

त्या आईचे वात्सल्य

आणि तो प्रेमाचा पदर

तरीही जन्म दिला म्हणोनी

सदैव मनी तिचा आदर

कळलेच नाही मला

होता दुःख या मनाला

कुणाच्या गळ्यात मी पडाव

सांगून सारे काही मनातलं

कोणाजवळ मी रडाव

कळलेच नाही मला

का तू सोडून गेली

मला जन्म देऊनी

सांग कसे जगावे मी

तुझ्या प्रेमाविना राहुनी

कळलेच नाही मला

का तो भगवंत माझ्याशी

इतका निष्ठुर झाला

ऐन गरजेच्या वेळी त्याने

माझा मायेचा हत नेला

कळलेच असते मला

आज माझ्या साथीला

जर का माझी आई असती

तिन्ही लोकांमध्ये भाग्यवंत

माझ्याहून कोणी दुसरी नसती