जीवन गीत

हिरव्यागार झाडीत दडलेली दिसली छोटी वाट काय वर्णावा तिचा थाट 

त्या वाटेवर होता फुलांचा सडा बघून जीव झाला वेडा 

ओंजळीत धराव्या वाटल्या फुलांच्या पाकळ्या

खळखळून हसतांना दिसत होता मोकळ्या 

नेत्रसुख हे क्षणिक वाटे 

चालतांना खसकन लागले काटे 

रुतलेला काटा काढायचा कसा,

घायाळ झाले मन काटा तर काढायला हवा होता पण 

मजबुत हातांची हवी होती साथ,

गरज होती पकडीची गरीबीने सगळ्यांची नजर होती वाकडी 

बालपण, तरूणपण कापरासारखे गेले उडुन

वाढत्या वयाची हाक आली दुरून 

भेडसावत आहे एकटेपणा,

नाही दोन शब्द वाटी

जगायचे हसत आपण आपल्यासाठी  

गातच रहावे जीवन हे मधूर

क्षणभर का होईना, जातो मृत्यूपासुन दुर ॥