हूकलेले पाऊल

माझे लक्ष्य न वेधता,

का गं तुझे पाऊल मंदावते हळू- हळू.

माझे लक्ष्य जेव्हां वेधते,

का गं तुझे पाऊल होते गतिमान हळू- हळू.

जेव्हा नजरेला नजर वेधते,

का गं तु नागमोडी पळ काढते.

तुझ्या कृति ने मला अनुभुती होते,

जसी नागिन वनामध्ये सळ्सळते.

तुझा या गुप्त संकेताने,

मनातले व्दंद उफाळ्या मारते हळू- हळू.

तुझा मनाची ही प्रेम ओढ,

कळु लागली बर मला हळु- हळु.

चंचल मन बेभान होऊ लगले हळू- हळू,

सैरे-वैरे पळु लागले हळू- हळू.

माझी ही अवस्था पाहूनी,

मित्रगण ही कुतूहल करु लागले.

तुझा माझा मित्र-मैत्रिणी मध्ये,

आपल्या निर्मळ प्रेमाची चाहुल लागली हळू- हळू.

मला हे कळलेच नाही कां,

सांग तू, सांग तू. हळू- हळू.

तुझ्या माझ्या प्रेमाचे हे युध्य,

किती काळ चालणार हळू- हळू. 

तुझा नांदातं गुंतलो असा,

कर्त्यव्याचा ढिला पडला कसा.

मी कसा तिथेच गुरफटुन उभा राहिलो,

प्रेम आणि तारुणच्या भाडंणात फसलो.

निर्णय घेता-घेता,

वेळ सरकु लागला हळू- हळू.

तु प्रेमाचा हात सरसावला ,

आणी थकले तुझे ते टपोर डोळे.

वाट बघता –बघता निर्मळ प्रेमाची,

मी पुढे करिन हात कधीतरि हळू- हळू.

वेळ निघुन गेली प्रकाशाच्या वेगाने,

आणि प्रेमसंधी निसटली हळू- हळू.

गतिमान काळाचा विचार करीता,

प्रेमाच्या ओढ्यातुन उडी घेतली भारि मनाने,

आणि, तु पुढे निघुन गेली, हळू- हळू.