एकलव्य
एकलव्य
एक होता एकलव्य
बालक होता तो दिव्य
जिद्दी तो बालक असती
द्रोणाचार्यला विनवती
माझे व्हा तुम्ही गुरु
धनुर्विद्या करू सुरु
तुला नाही शिकण्याचा अधिकार
असे म्हणून द्रोणाने दिला नकार
जिद्दी तो बालक भारी
घडवली द्रोणाची मूर्ती न्यारी
स्मरून रोज द्रोणाचार्या
एकाग्रतेने करी स्वाध्याय दिनचर्या
झाला धनुरविद्येत स्वतः पारंगत
श्रेय द्रोणाचार्या दिले फुकट
दाखवून कौशल्य द्रोणाना
चकित केले सर्वांना
गुरुदक्षिणा मागी द्रोण
एकलव्य तयार खुश होऊन
दिला उजव्या हाताचा अंगठा कापून
क्षणार्धात गेले सर्व सम्पून
आयुष्यात नाही पकडता आला बाण
पण एकलव्य झाला अजरामर महान