ढिगारा

तिथल्या घराला पहाट नाही

तिथं कोणी रहात नाही

येणारी सूर्याची किरणे कोवळी

ढिगाऱ्यात जावून त्यात निवळी

पडकं सारं समान बघून

मनं जाते बघ भांबावून

आशेवर बांधलेल्या सगळ्या सळ्या

आता उरल्या फक्त किंकाळ्या

कसलं आयुष्य कसल जगणं

वेड होवून ढिगाऱ्यात बसणं