बाप.

(1)बाप 

बोट धरून चालताना

स्वप्नवत जपली

कोवळी पावलं

पंखात बळ पेरताना

दिली वास्तवातल्या 

निखार्‍यांची चाहुल

त्यांचे वेगळेच अक्षरबंध

अन निराळीच मोडीलिपी

जगाच्या व्यवहारापल्याड

अत्तराने भरलेली असते कुपी

त्यांची खडकाची माया

जपतो जीव सारा ओतून

बाप नारळ कवळं

ओल सारी आतून आतून

ना दुधावरची साय

न लोण्याचा तो गोळा

तरीही त्याच्यात दिसतो 

तो शिवशंभू भोळा

त्याची कोरडी पापणी

ओलसर तरी माया

जगाच्या ओसाड वाळवंटात

वडाची घनगर्द छाया

असा घनगंभीर अतिव्याकूळ

कातळ म्हणजे बाप

माय मेल्यावर मात्र त्याला

पाझर फुटतो आपोआप