आकृती
आकृती
कोऱ्या कागदावर माझ्या तू पेरला रंग आशेचा
तान्ह्या हातात माझ्या दिला ओंकार लेखणीचा
वात्सल्याचा प्रकाश तुझा दुरावल्या वासनेच्या वाटा
पुन्हा पुन्हा पदरात घेऊन कित्येक चुका तू माफ केल्या
तुला नसे आठ तासांची ड्युटी ना असे कधी सुट्टी
महिन्यातले ते चार दिवस तरी तू घेते का विश्रांती??
लोक सगळी म्हणतात आई होणं कठिण असतं
तुला पाहिल्यावर मात्र मला सगळंच सोप वाटतं
दुनियेत या देवाने घडवली एक गजब आकृती
दैव माझे मला तु आई म्हणून याजन्मी लाभली
माऊली तू जगताची विणते गुंतलेले धागे सारे
कुशीत घेते पिलांना जशी सारी तुझीच लेकरे