ഏലിയാമ്മയുടെ ജ്ഞാനം

നിബിഡ വനത്തിന്റെ ഹൃദയഭാഗത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു ചെറിയ കുടിലിൽ ആണ് ഏലിയാമ്മ എന്ന വൃദ്ധ താമസിക്കുന്നത്. ആ പ്രദേശത്തെ ഏറ്റവും വലിയ ജ്ഞാനിയെന്ന ഖ്യാതിയും അവർ നേടിയിരുന്നു.

കൂടാതെ ദൂരെയുള്ള ആളുകളും അവരുടെ ഉപദേശം തേടി അവിടെ എത്തുമായിരുന്നു. ഏലിയാമ്മ അവരുടെ വിശാലമായ അറിവിന് മാത്രമല്ല അവരുടെ വിനയത്തിനും ദയയ്ക്കും പേരുകേട്ടിരുന്നു.

ഒരു ദിവസം, കെവിൻ എന്ന ചെറുപ്പക്കാരൻ, അതിമോഹവും അക്ഷമയും നിറഞ്ഞവനായി ഏലിയാമ്മയെ സന്ദർശിച്ചു. പെട്ടെന്നുള്ള വിജയവും സമൃദ്ധിയും എങ്ങനെ നേടാം എന്നതിനെ ക്കുറിച്ച് അവൻ അവരോട് ജ്ഞാനം തേടി.

പുരാതന ചുരുളുകളുടെയും പുസ്തകങ്ങളുടെയും അലമാരകളാൽ അലങ്കരിച്ച തന്റെ ചെറിയ കുടിലിൽ ഏലിയാമ്മ അവനെ സ്വാഗതം ചെയ്തു.

കെവിൻ സമയം പാഴാക്കാതെ, വൃദ്ധയോട് ചോദിച്ചു, "എനിക്ക് എങ്ങനെ വേഗത്തിൽ സമ്പന്നനും വിജയിയും ആകാൻ കഴിയും? കുറഞ്ഞ സമയത്തിനുള്ളിൽ വലിയ നേട്ടങ്ങൾ കൈവരിക്കാൻ ഞാൻ എന്താണ് ചെയ്യേണ്ടത്?"

അവന്റെ തിടുക്കത്തിലുള്ള ചോദ്യത്തിൽ തളരാതെ ഏലിയാമ്മ പുഞ്ചിരിച്ചു കൊണ്ട് ഒരു കപ്പ് ചായ അവന് കുടിക്കാൻ കൊടുത്തു.

ചായ ഒഴിക്കുന്നതിനിടയിൽ അവർ പറഞ്ഞു വിജയത്തിന് കുറുക്കു വഴികളില്ല.

ഇത് ഒരു വിത്ത് നട്ടുപിടിപ്പിച്ച് കാലക്രമേണ അതിനെ പരിപോഷിപ്പിക്കുന്നതു പോലെയാണ്.

പെട്ടെന്നുള്ള വിജയം താൽക്കാലിക സമ്പത്ത് കൊണ്ടു വന്നേക്കാം, പക്ഷേ അത് വളരെ അപൂർവ്വമായി മാത്രമേ നിലനിൽക്കുന്നുള്ളൂ.

അൽപ്പം അക്ഷമയോടെ കെവിൻ മറുപടി പറഞ്ഞു, "എന്നാൽ എന്റെ അധ്വാനത്തിന്റെ ഫലം കാണാൻ വർഷങ്ങളോളം കാത്തിരിക്കാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നില്ല, എനിക്കത് പെട്ടെന്ന് തന്നെ വേണം."

ഏലിയാമ്മ തുടർന്നു:

ഈ ലോകത്ത് രണ്ട് തരത്തിലുള്ള സമ്പത്തുണ്ട്. ആദ്യത്തേത് ബാഹ്യ സമ്പത്താണ്, അത് ഭൗതിക സമ്പത്തിലും പണത്തിലും അധികാരത്തിലും അളക്കാം.

രണ്ടാമത്തേത് ജ്ഞാനം, അനുകമ്പ, തുടങ്ങിയ ഗുണങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ആന്തരിക സമ്പത്താണ്.

രണ്ടും പ്രധാനമാണ്, എന്നാൽ രണ്ടാമത്തേതാണ് യഥാർത്ഥ വിജയത്തിന്റെ അടിത്തറയെന്ന് പറയാം.

ഉദാഹരണമായി, കാട്ടിൽ വേഗത്തിൽ വളരുന്നതും എന്നാൽ ദുർബ്ബലമായ വേരുകളുള്ളതുമായ ഒരു ഇളം മരത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു കഥ ഏലിയാമ്മ അവനോട് പറഞ്ഞു.

വേഗത്തിൽ വളർന്ന് ദുർബ്ബലമായ മരം കൊടുങ്കാറ്റുണ്ടായപ്പോൾ കടപുഴകി വീണു നശിച്ചു. നേരെമറിച്ച്, ആഴത്തിൽ വേരുകളുള്ള ഒരു പഴയ വൃക്ഷം കൊടുങ്കാറ്റിനെ നേരിടുകയും തഴച്ചു വളരുകയും ചെയ്തു.

ഒരാളുടെ വേരുകളുടെ ശക്തി, ആന്തരിക ഗുണങ്ങൾ, ജീവിതത്തിൽ കൊടുങ്കാറ്റുകളെ എങ്ങനെ നേരിടാൻ കഴിയുമെന്ന് നിർണ്ണയിക്കുന്നു.

വളരെ വ്യക്തമായ ഒരു പാഠം ഏലിയാമ്മയിൽ നിന്ന് ഗ്രഹിച്ച കെവിൻ സന്തോഷത്തോടെ അവരോട് യാത്ര പറഞ്ഞു പിരിഞ്ഞു.

ആന്തരിക വളർച്ചയുടെ ചെലവിൽ പെട്ടെന്നുള്ള വിജയം തേടുന്നത് ദുർബ്ബലമായ അടിത്തറയിലേക്ക് നയിക്കുമെന്ന് അവൻ മനസ്സിലാക്കി.

തന്റെ അഭിലാഷങ്ങൾ പിന്തുടരുമ്പോൾ തന്നെ തന്റെ ജ്ഞാനവും ക്ഷമയും അനുകമ്പയും വികസിപ്പിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്ന മറ്റൊരു പാത സ്വീകരിക്കാനും കെവിൻ തീരുമാനിച്ചു.

വർഷങ്ങൾ കടന്നുപോയി, കെവിൻ തന്റെ വ്യക്തി ജീവിതത്തിൽ വിജയം കൈവരിക്കുകയും ഭൗതികമായി മാത്രമല്ല, ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്ന ആദരിക്കപ്പെടുന്ന വ്യക്തി എന്ന നിലയിൽ ഉയരുകയും ചെയ്തു.

കെവിൻ പിന്നീടും പലവട്ടം ഏലിയാമ്മയെ സന്ദർശിച്ചു. അത് പക്ഷേ പെട്ടെന്നുള്ള വിജയത്തെ കുറിച്ച് ചോദിക്കാനല്ല, മറിച്ച് യഥാർത്ഥത്തിൽ പ്രാധാന്യമുള്ള ആന്തരിക സമ്പത്ത് എങ്ങനെ പരിപോഷിപ്പിക്കാം എന്നതിനെ ക്കുറിച്ചുള്ള അവരുടെ മാർഗ്ഗനിർദ്ദേശം തേടാനായിരുന്നു.

ഏലിയാമ്മയുടെ ജ്ഞാനം കെവിന്റെ ഹൃദയത്തെ സ്പർശിക്കുകയും, അവർ പഠിപ്പിക്കുന്നത് മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്കുവെക്കുകയും ചെയ്തു.

കാലക്രമേണ അവരുടെ ഗ്രാമം ബാഹ്യവും ആന്തരികവുമായ സമ്പത്തിന് മൂല്യമുള്ള ഒരു സ്ഥലമായി മാറി.

അവിടെ യഥാർത്ഥ വിജയം അളക്കുന്നത് സമ്പത്തിൽ മാത്രമല്ല, മറിച്ച് അവരുടെ സ്വഭാവ സമ്പന്നതയിലും അവരുടെ അനുകമ്പയുടെ ആഴത്തിലും ആണെന്ന് ആളുകൾ മനസ്സിലാക്കി.

അഭിലാഷവും വിജയവും പ്രധാനമാണെങ്കിലും അവ നമ്മുടെ ആന്തരിക വളർച്ചയുടെ ചെലവിൽ വരരുതെന്ന് ഏലിയാമ്മയിലൂടെ കെവിൻ ലോകത്തെ പഠിപ്പിച്ചു.

നമ്മുടെ സ്വഭാവവും മൂല്യങ്ങളുമാണ് ജീവിതത്തിന്റെ കൊടുങ്കാറ്റുകളിൽ നമ്മെ നങ്കൂരമിടുന്ന വേരുകളെന്നും, മനസ്സിലാക്കുന്നതിലാണ് യഥാർത്ഥ ജ്ഞാനം സ്ഥിതിചെയ്യുന്നതെന്നും അവർ ആളുകളെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കി....