പൂമരം

ആരു വിതറിയെന്നറിയില്ല വിത്തുകളതൊന്നിൽ

മുളപൊട്ടി വേരൂന്നി രണ്ടിലകൾ കിളിർത്തു.

ഇന്നത്തെ വാർത്തകളിലിടം നേടുമൊരു

പൂമരച്ചില്ലയായ് , പൂക്കളാൽ നിറഞ്ഞു.

കുംഭമാസച്ചൂടിലെ യാത്രികർ അൽപ നേരം

കുളിരിനായ് അഭയമീ ചില്ലത്തണലിലും .

വിത്തായിരുന്ന കാലമത് നിന്നെയീ വഴിയിൽ

ആരെറിഞ്ഞു പോയതെന്നറിയില്ലയിന്നും.

അന്നുപെയ്താരു ചാറ്റൽ മഴയിൽ നീ

ഈറനണിഞ്ഞു നിന്നതും ഈ വഴിയരികിലായ്.

നിന്റെ ശിഖരങ്ങളിൽ രാപ്പാർക്കും

കിളികളോ നിന്നെയുപേക്ഷിക്കാതെയിന്നും.

രാവിലെ മിന്നാമിനുങ്ങ് കൂട്ടങ്ങൾ നിൻ ആടയാഭരണങ്ങളെന്നപോൽ .

ഋതുമതിയായി നീയിനിയും വഴിയോരത്തായ്

ഏകാകിയായിരിക്കാതെ നോക്കുന്നിത് ഓരോ പഥികരും

രാവേറെയായിതും പഥികർ തൻ പ്രണയ രാഗങ്ങൾ പിന്നെയാ

പെരുമ്പറ കൊട്ടിയുള്ളൊരാ ഇടിമിന്നലുകൾ.

പെരുമഴയിൽ കുളിരു കോരുന്ന നേരവും

നിന്നിലെയിലച്ചാർത്തൊന്ന് ഇളകുമ്പൊഴുമെന്നിൽ

കുളിരു കോരുന്നിതോരോരു നിമിഷവും.