നിലാവേ നിഴലു ഞാൻ

അടരുവാനാവില്ലൊരിക്കലും

പൊള്ളുന്നൊരീയെൻ്റെ ഹൃദയരേണുവിൽ

നീ ഇന്നെവിടെയോ

അങ്ങകലെയായ് മറയുന്നുവോ…. 

നിനക്കായ് ഞാൻ നട്ടൊരീയെൻ്റെ

ആരാമശീതളമതിനി പൂക്കുകയില്ലെന്നറിഞ്ഞ

നാൾമുതൽ മുറിപ്പെട്ടൊരീ  നെഞ്ചകമതു

തേങ്ങുന്നതോ നിനക്കുവേണ്ടി…. 

അന്നു നീയെനിക്കായ് തന്നൊരാ

പുഞ്ചിരിയിലെൻ മിഴികളുടക്കുമ്പോളറിഞ്ഞിരുന്നില്ല

ഞാനൊരു ശിലയായിടുമെന്ന സത്യം…. 

അറിഞ്ഞിരിന്നുവോ നീയെൻ പനിനീർ-

പ്പൂവിനെ കൊഴിയുവാനാവാത്തൊരാ

രണ്ടിതളുകൾ മാത്രമാ തണ്ടിലുടക്കുന്നു….

പറയാതെ പറഞ്ഞെൻ മിഴികളെങ്കിലും 

അറിഞ്ഞിരുന്നില്ലേ നീയെന്നിലെ നൊമ്പരം, 

നിൻ മിഴിയിൽ മനോഹരമാം മറ്റൊരു 

ചിത്രമുണ്ടെന്നറിഞ്ഞില്ലതു ഞാൻ, 

ഇനിയുമില്ല നിലാവേ നിന്നോടായൊരു

ചോദ്യവും,കൊഴിയുവാനില്ല മോഹമെങ്കിലും

തെല്ലുനീങ്ങട്ടെയീ നീർച്ചാലിനൊപ്പം…. 

യാത്രപറയുവാനാകില്ല അകലെയായിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു

നീയാം വെളിച്ചം, ഞാനോ;

ഏകയായ് ഈ പാതയിൽ പിന്തുടരാ-

നാവാത്തൊരാ നിഴലു മാത്രമായി….