നിദ്രയില്ലാത്തൊരാ നിഴൽ

ഇന്നേറെ ദൂരമീ പകലിനു-

മിരവിനുമെന്നറിയവെ , 

ഇലകൾ പൊഴിഞ്ഞൊരായിട-

മിന്നലെ പൂത്തുനിന്നതായ്

സ്മരണകളുണർത്തുന്നു, 

ശുഷ്കമാമെൻ്റെ വിരലുകള-

ന്നൊരിക്കൽ ആർദ്രമായി-

രുന്നതറിയുന്നിതു ഞാൻ, 

നരകയറിയോരെൻ്റെ മുടി-

നാരുകളൊക്കെയും സ്വരങ്ങൾ

തെറ്റിയൊരാ ഈരടിയിലേ-

ക്കൂർന്നു വീഴുന്നു, 

ഇന്നലെ കൂട്ടിനുണ്ടായിരുന്നു നീ;

കല്ലിനാൽ തീർത്തൊരായിരിപ്പിട-

ത്തിലാഴത്തിൽ പൊട്ടിച്ചിരിച്ചു നീ, 

ഞാനിന്നാ കല്ലിനറ്റം തന്നെ;

ഒരു മാത്ര നീ അകലുന്നുവോ

സഖി, ഞെട്ടറ്റു വീഴുന്നൊരായില-

യായി നീയും; പെറുക്കിയെടുത്തു

ഞാനാ ഇലകളോരോന്നും 

തിരികെ സ്മൃതിയിലേക്കു നടന്നു, 

തെറ്റിയ വഴികളെൻ്റെയതിരുകളാം

വിസ്മൃതിയെന്നതത്രേ;

വിജനമാമീ വഴിക്കോണിലെൻ്റെ

വരികളും നിഴൽ പോലെ

നിശബ്ദമെങ്കിൽ ഞാനോ

ഏകനത്രേ; വറ്റിവരണ്ടൊരായെൻ്റെ

മിഴികളിലന്നൊരിക്കൽ മഴ 

പെയ്തിറങ്ങിയെങ്കിലും ഇനി-

യുമുറവയില്ലാത്തൊരാ വേനലെൻ്റെ 

ഊന്നുവടിക്കൊപ്പം കൂടി:

ക്ഷണികമീ ദിനങ്ങളോരോന്നും 

നിശിതമായിന്നെൻ്റെ നോവുകളത്രേ! 

തൂലികയിലടരുന്നൊരാ വരികളോരോന്നും

ഹൃദസ്ഥമാക്കെ, തേടി നടന്നൊരാ  

നിഴലുകൾ അതെൻ്റെയത്രേ, 

ഞെട്ടറ്റയിലകളാ കരങ്ങളിൽ

നിറയവെ, മണ്ണിന്റെ ഗന്ധത്തിലേറ്റു

പാടിയാ നൊമ്പരം പാണൻ്റെ 

പാട്ടുപോലെ........