ചിത്രം
ചിത്രം
പ്രത്യാശയുടെ ഒരു അദ്ധ്യായം ഉൽഭവിച്ചു
പ്രാണൻ വീണ്ടും സ്ഥിരമായി സഞ്ചരിക്കാൻ ഞാൻ മുമ്പേ അഭിനയം അഭ്യസിച്ചു
അന്നം മാത്രം ഭോജിച്ചു ജീവിതം പാഴാക്കുന്നു ഒരു സമൂഹം
ആ അധ്വാനത്തിന്റെ സ്നേഹിതരാണ് നാം
സൂര്യന്റെ ജോലി ആരംഭിച്ചു ...
പക്ഷേ എന്റെ നേത്രം ഈ നിമിഷം രാത്രിയുടെ ഭംഗിയാണ് രൂചിക്കുന്നത്.
താളം മറവിയിൽ ഇരുപാദം ലക്ഷ്യമില്ലാതെ സഞ്ചരിക്കുന്നു.
ഈ നിമിഷം കരങ്ങൾ ആശ്വാസത്തിന്റെ സൂചനയായി
പക്ഷേ ആ പ്രതീക്ഷ കരങ്ങൾ മാഞ്ഞു ...
ആ ചങ്ങാതിയും യാത്രയുടെ വാചകം മൊഴിയാതെ പുറപ്പെട്ടു
എല്ലാം നേരം ശ്രവിച്ചും മനസ്സ് കുളിർമയായി വിശ്രമിച്ച് ആ ഗീതം ദുരെ മാഞ്ഞുപോയി
വീണ്ടും ഒരു ചങ്ങാതി എന്നെ ഉപേക്ഷിച്ചു ...
പ്രാണൻ ഭൂരിപക്ഷം ദ്രവിച്ച് ഈ രൂപത്തിന്റെ ശബ്ദം യാത്രയായി
വീണ്ടും ഒരു പുത്തൻ കാലം
പക്ഷേ ഇനി ഞാൻ മറ്റൊരു ചിത്രമായി തുടരും ...