સપનું

ઘરમાં બેઠા બેઠા હવે કંટાળી ગયા આ કોરોના હિસાબે.

અને જરાક ઊંઘ આવી અને એ સ્વપ્નની દુનિયામાં પહોંચી ગયો હું.જ્યાં મેં જોયુ તો બધી બાજુ દુકાનો ખુલ્લી અને સામાન્ય જન જીવન જોયુ. સવાર સવારમાં કામ નોકરી માટે જતા લાકો મશીનની જેમ દોડતા દેખાયા.

અરે આ તો કહી નહિ પણ શાળા એ જતા બાળકો અને એ રીક્ષા ભરી નીકળતા તો કોલેજ બાહર યુવાનોની ભીડ લેક્ચર બન્ક કરી ત્યાં મજા કરતા હતા. સાથે ઉત્સવોની ધૂમ દેખાતી તો કોઈ જન્મદિવસ જોરદાર મનાવતા એ જોયુ. હું પણ રાબેતા મુજબ જોબ નીકળી ગયો તો પત્નીનો ફોન નોકરી સાચવવા ટિફિન ભૂલી ગયા આવું હોય ?

અને હું કહી દેતો ચિંતા કર મા હું બપોરે ઘેર આવી જમી લઈશ.