નિખાલસતા
નિખાલસતા


" હકુભા આજે હોળીની પૂજા પત્યાં પછે રાયતે કઈક ટીખળ કરીયે.. હું કિયો છો.. કંઈ વિચાયરું છ કે નઈ..?.."
" તે ચંત્યા શેની કરો સો.. હું છું તે.. મેં વિચાયરું છ.."
" એવું.. !!.. શુ વિચાયરું છ..?"
" એ હું કઉં એમ કરે જવાનું પછે જુઓ.. "
" એ હાલો ટોળકી.. હટ આ બધું સમેટો કરો ને આ બાજુ આઈ જાવ.. "
" એ.. હો.. "
( સાત જણાની હકુભાના નેતૃત્વ હેઠળની ટોળકી.. ગામના બધાજ તહેવારોનું કામ સુપેરે પર પાળી લેતા.. કોઈની મદદ જોઈતી હોય તોય અડધી રાતેય ઉભા રહે.. ને ટીખળમાંય એક્કો.. )
" એ હકુભા.. આ હોળી તો પુરી થઈ જઇ.. હવ હું કાર્યક્રમ ગોઠયવો છ.. "
" મગના એક કામ કર તું ઘેર જા.. ને કડક મીઠી ચા બનાવડાવતો આય ને હા ચૂલો ચાલુ કયરા પેલા થોડી રખ્યા લેતો આવજે.. "
" લે.. રખ્યા કાં..?.."
" કીધું એટલું કર ને બધું કહી દઈશ તો મજા મરી જાહે.. "
" આ બાપુ મોટું વિચારીને બેઠા લાગછ.. હારું હું આવું ચા હાયરે રખ્યા લઈન.."
" એ જીતલા.. તું ને રાજ્યો બે મસાલ તૈયાર કરજો.. "
" એ હકુભા.. આ કાં..!!.."
" મુંગીના મરો... હવે કોઈ એક શબદ બોયલું ન તો હું કંઈ નઈ કરવાનો.. "
" એ રાજ્યા.. લે હાલ.. "
( રાજુ.. ને જીતુ બંને એ મસાલ તૈયાર કરી ત્યાં સુધી મગન ચા બનાવી લાવ્યો બધા એ ચા પીધા પછી હકુભા ના કહેવાથી મોં એ રખ્યા (રાખ) ચોપડી મોં કાળા કરી લીધા.. ને હોળી પ્રગટાવવાની હોવાથી બધાએ કાળા કુર્તા એક સરખા પહેરેલા.. )
" એ હવ તો ચ્યો.. લ્યા.. હું કરવાનું છ.. "
" હાંભળો લ્યા.. હઉ.. ગામમાં હોળી કરવા હારું જીવણજી શેઠ આયવો છે.. એણે ઘણા ખેડૂ ને હેરાન કયરા છ... એ એકલો આજે આંગણા માં હુતો છ.. "
" લે.. કાં.. "
" મેંજ ઈને હાંજે પોરો ચડાયવો કે જો હાંચો મરદ માણહ હોય તો આજે આંગણા માં ઢોલિયો ઢાળીને હુઈ દેખાડ હું મારી મુછ્યું ઉતરાવી દઈશ.. ને એ બાપડો મારી મુછ્યું કઢાવવાના અભરખા રાખતો બાર હુઈ ગયો છ.. "
" બાપડો... ઇનો ચોયણો બગાડવાનો વચાર સે ઇમ ને... !!.. "
" હવ હમજયાં... રાજ્યા તું ને જીતલો એક એક મસાલ લઈ આગળ હેડજો ને મગના આપણે ચારેયે ઈને ઢોલિયા સોંતો પાદરે લઈ જવાનો છ.. "
" હમજી ગ્યા બાપુ.. હવે જુઓ જીવણજી ને વલે.."
( ને આગળ રાજુ ને જીતુ મસાલ લઈ ચાલ્યા હકુભા ને બીજા ત્રણ જણા પગ દબાવતા જીવણજીના ઢોલિયા પાસે પહોંચ્યા.. ચારેય જણાએ એક સાથે ઢોલિયો ઉપડયોને બધા એક સાથે રાડો પાડવા લાગ્યા.. ' રામ બોલો ભાઈ રામ.. ' ને ટોળકી પાદર બાજુ આગળ વધી.. જીવણજી સફાળો જાગી ગયો.. ને.. )
" એ મારી માવડી... એ બાપા... મન બચાઈ લો... એ મને છોડો કાળમુખાવ... એ મારા હારાવ.. મન મેલી દો.. એ મેં શું બગાયડું છ કોઈનું... મારા તો સોકરાવય નાના સે... મન છોડી મેલો હું પાસો ગોમમો પગ નહિ મેલું... મારો જીવ ના લેશો.. મન છોડી મેલો.. હું તમારા હાથ જોડું બાપલાવ.. "
( પણ સાંભળે કોણ ગુલાબી શીતળ રાત ને ગામનો સન્નાટો જે બારીઓ કે દરવાજા અવાજ સાંભળી થોડા ખુલ્યા એય આ કાળા મોં ને કપડાંવાળા ને મસાલવાળા લોકોને જોઈ ગભરાઈ ગયા.. ને દરવાજા - બારીઓ બંધ કરી બેઠા.. ગામના પાદરે ઢોલિયો પછાડી મસાલવાળા ઊંધા ઉભા રહ્યા ને આ ચારેય જણા એના ઢોલિયાની આસપાસ નાચવાનું ચાલુ કર્યું.. એવામાં હકુભાએ અવાજ દબાવીને બોલવાનું ચાલુ કર્યું.. )
" પહેલો હું ખાઈશ.. "
( ત્યાં બાકીનાઓ એ પણ અનુકરણ શરૂ કર્યું.. )
"હું.. ખાઈશ.. "
" હું.. ખાઈશ.. "
( જીવણજી ઠેકડો મારીને ધોતિયું સંભાળતા ઘર ભણી ભાગ્યા.. ને આ બધા ખખડી પડ્યા.. ને તાળીઓ દઈ છુટા પડ્યા.. સવારે હકુભા જીવણજીના ઘેર આવ્યા.. )
" એ... જીવણજી ભાઈ ક્યાં ગયા.. "
" હકુભા.. આવો બેસો.. કાકાને પરોઢિયાના ઝાળા થઈ જ્યાં છ... બાપડાં ધુળેટી રમવા આવેલા.. પણ માંદા પડ્યા છ.. "
" હશે.. હારું કેજો હકુભા મળવા આયા તા.. "
( ને દાઢમાં હસતાં હસતાં હકુભા રંગમાં ખંજવાળનો પાવડર ભેળવતા ધુળેટી રમવા નીકળી પડ્યા.. )