વ્યથાની નથી કોઈ કથા

પુરુષની વ્યથાની નથી કોઈ કથા,

રડવાની એનાં સમાજમાં નથી પ્રથા,

હસે તો લોકો ફટ દઈને વેખલો કહે,

ક્યાં જાય, કોને કહે એ દિલની વ્યથા,

બહારથી કઠોર ભીતરે માખણનો પિંડ,

સૌને ખુશ રાખવાની લીધી એણે સત્તા,

વૃદ્ધ માતા- પિતા, પત્ની અને બાળકો,

આપવાને સુખ સૌને બંધ રાખે છે પત્તાં,

છાનું જ હસી લે અને છાનું રડી લેતો,

આંસુ છૂપાવવા આંખો પર ઊડાડે છાંટા,

દીકરી તો એને મન કાળજાનો કટકો,

સ્પર્શી લે રોજ પરણેલી દીકરીનાં થાપા.