તરલ બને કોઈ !

શામ સલુણા રંગો લઈને ગઝલ કહે કોઈ;

આંખોમાં મોતીયન સી માલા અસલ વસે કોઈ !

સાંજ પડે ને એકલ એકલ મૌન ગ્રહી લઉં એવું

ભીતર બાહર ના ઊતરે એ અમલ ભરે કોઈ !

પડછાયો પણ થાય અહીંયા જળરેખા સમ લાંબો;

જલપરીઓને જળમાં દેખી તરલ બને કોઈ !

સાંધ્યઆરતી સમય થયો કે ઘંટારવ સમ બાઝે

ધીનો દીવો ઝળહળ ઝળહળ સકલ બળે કોઈ !

મૃણમયી ધરતી અંધારાને એમ ગળે વળગાડે--

અભિસારિકાને પથ નમણો અચલ જડે કોઈ !