સરતો સમય

સમય તો સદા સમયનું કામ કરે,

ઉદય કયાંક તો વિલયનું કામ કરે.

કોણ અટકાવી શકે એને વ્હાલા ?

ચીંધી આંગળીએ એ નામ કરે.

મહેફિલો જે ભરી ભરી રહેતી,

કદીક તેને ઉજજડ વિરાન કરે.

મૂરઝાયેલા ચમનમાં ફૂંકી પ્રાણ,

નિ:ષ્પ્રાણને પણ પ્રાણવાન કરે.

બદલીને પાસાં વિચારધારાના,

અણધાર્યું જ કોઈ તોફાન કરે.

વિચારેલું ત્યાં રહી જાય મનનું,

એવા આપણ ખોટાં અનુમાન કરે.

મારું, મારું કરી જીવી જે જિંદગી

એમાં જ જો ખુદને મહેમાન કરે.