સાભાર દે
સાભાર દે
એ વલોણું છે વિચારોનું હવે આકાર દે.
માનવાની વાત માની આજ ત્યાં અખબાર દે.
આંગણામાં બાળ રમતું કિલકારી ગુંજતી,
એજ શમણાં આજ જોતી આવ ને ઝંકાર દે.
હા! અજાણ્યા એ બની અડકી જતાં આરામથી,
ટેરવાં સ્પર્શી જતાં રોમાંચ ચિક્કાર દે.
આપવાની વાત કરશે એ મળીને ખાસ ત્યાં,
રૂબરૂ મળતા નથી તો આજ મળવા ભાર દે.
ના! હવે પાછાં અહીં ફરવું નથી ક્યારેય પણ,
પારકા સાથે હવે રહેવું નથી એ તાર દે.
એજ શમણાં આંખમાં આંજી હવે તો રાહમાં,
આવ નીચે એજ સાચી વાતનો તું પાર દે.
ઈશ તારા ન્યાયના દરબારમાં આવી ગયો.
ન્યાય તોળી, દે સજા કે મુક્તિ એ સાભાર દે.