રહસ્ય જીવનનું

હવે કાયમ આ ફૂલોનાં જ નગરમાં રમવાનું,

ને રોજ અદ્રશ્ય ખૂશ્બૂની ખબરમાં જીવવાનું !

રોજ આળસ મરડીને ખિલીને ખોવાયા પછી,

તારા જ ચરણે ખાલી ખોળિયું અર્પણ કરવાનું !

એક ખિલાવટ ને એક મુરઝાહટ વચ્ચે જ,

રહસ્ય આ જીવનનું સાક્ષીભાવે સમજવાનું !

રોજ આમ સજાવટ થવાની ને પછી મટવાની,

રોજ શૂન્યતા પછી પૂર્ણતા માટે તૈયાર થવાનું !

તારા "પરમ" ચરણમાં મુકામ મારો રહે સદા,

જનમ જનમ "પાગલ" થઈ તને જ પામવાનું !