રાત મિલનની...!

(શિયાળાની કડકડતી ઠંડીમાં પોતાની પ્રિયસીની યાદમાં અને એના વિરહમાં, પ્રીતમની વાતને એક કવિતાના રૂપમાં ઢાળી પ્રણયની એ મીઠી થરથરતી રાતડી કેમ ગુજારશે અને પ્રિયસી વગરની એની વ્યથા શબ્દોના સહારે વર્ણવવાની કોશિશ કરી છે...!)

સ્પર્શી સ્પર્શીને વાયરો આજ હેરાન કરી જાય છે,

તું આવને મળવા ! યાદ તારી બેચેન કરી જાય છે.

જરૂર છે તારા ગરમાહટભર્યા આલિંગનની મને !

ગેરહાજરી તારી મુજમાં એક કંપન ભરી જાય છે.

આવને, હુંફાળી હુંફનું લેણદેણ થોડું કરી લઈએ !

હરાવી દઈશું આ ઠંડીને જો તું મારી બની જાય છે.

પ્રણયની મીઠી વાતોથી આ એક રાત ગુજારવી છે,

તું ભળી જાય મુજમાં પછી બાકી શું રહી જાય છે ?

વધતી જાય છે ધડકન, જોને બેકાબૂ બની છે હવે !

આવીશ ? જોને રાત મિલનની અધૂરી રહી જાય છે.