પ્રેમનાં પંથે

ચહેરો એમનો હસમુખો ખૂબ ગમી ગયો,

સૌન્દર્ય અપ્રતિમ હું જોતો જ રહી ગયો.

હ્રદયને તો ખબર હતી સામે યૌવન ઉભું,

એની મોહક અદાથી હું ઘાયલ થઈ ગયો.

ઓસરીમાં બેઠીબેઠી એ નિહાળતી રહી,

એમને જોતાંવેંત જ હું પ્રેમમાં પડી ગયો.

ધીરેધીરે પ્રીતનાં પાલવડે હું બંધાતો રહ્યો,

દિલનાં વહેણમાં હું સતત વહેતો ગયો.

યૌવનની જ સુવાસ તો પ્રસરી રહી'તી,

યૌવનની એ મુગ્ધતામાં જ હું ડૂબતો ગયો.

દિલમાં અલગ જ હલચલ મચી રહી'તી,

આ સપનું છે કે હકીકત હું ખોવાઈ ગયો.

ખબર ન હતી આ મારી સ્વપ્નસુંદરી હશે,

પ્રેમનાં પંથે અજાણતાં જ હું નીકળી ગયો.