પાનખરનું પર્ણ

વૃક્ષ પરથી પાંદડું ખરી પડ્યું -

મેં વિચાર્યું -

"વૃક્ષમાં આવી ગયું માણસપણું?"

જોઈને આ દ્રશ્ય દુઃખ પામ્યો ઘણું,

વિપત્તિમાં સાથ કોણે છોડ્યો?

જન્મ નો સંગાથ કોણે તોડ્યો?

સુંદર હતું, યુવાન- ઉપયોગી હતું,

ત્યાં સુધી જ શું હતા સઘળા સંબંધ?

પાનખર આવી, ને તૂટી ગયા પ્રેમબંધ?

ત્યાં જ મર્માળુ હસીને વૃક્ષ બોલ્યું- "આદમની હું જાત નથી!

વસંત હોય ત્યાં સુધી જ સાચવવાની વાત નથી!

કૂંપળ હતી એ ત્યારથી પાળ્યું હતું,

આફતોનાં પુર ને ખાળ્યું હતું.....

'નામ તેનો નાશ' એ સૃષ્ટિનો ક્રમ છે,

શાશ્વતીની વાત કેવળ ભ્રમ છે,

જાતે ખસીને અન્યને માટે કરો રસ્તા,

ફૂટી શકે નવપર્ણ તો હસતા હસતા,

પાનખર - ના શાપ ના વ્યવધાન - છે

નવજીવન માટેનું એ વરદાન છે.