નહીં ફાવે

જીવનમાં ત્રાટકી જ્યાં વીજળી લાગ્યું નહીં ફાવે,

ને ધોળા દિનમાં તારા જોઈ ટકવાનું નહીં ફાવે,

ખરાં ટાણે ન મળ્યો સાથ સંગીનો ત્યાં હૈયામાં,

તિમિરને લઈ ગળે ડૂમો રોજ ગળવાનું નહીં ફાવે,

ઉજાસી જ્યાં જીવન થયું ત્યાં ફરી પાછા એ આવ્યા,

પરાણે સ્વાર્થની ફિતરતમાં હસવાનું નહીં ફાવે,

નહીં ફાવે, નહીં ફાવે, કહીં સઘળું જ ફવડાવ્યું,

હું કહું મનની વાત ? વારંવાર ફવડાવું નહીં ફાવે,

સહી સંઘર્ષની વાંછટ ગળી ગયા હાડ તો કેવા !

હવે પ્રીતિની પાંખોને ઊડાવાનું નહીં ફાવે,

ભલે થાતી કસોટી રોજ તલવારની ધારે પણ,

હૃદય મા-બાપનું ક્ષણ પણ દુભાવાનું નહીં ફાવે,

જીવન એના થકી શણગાર લાગે કેમ ? ના જાણું,

ખરે એની ખુશીની વેલ તો સજવું નહીં ફાવે.