મિટાવી દે ગમ

સ્થળ એક અલાયદું છે,

પણ સદાય લાગે પોતીકું,

ઘર પાસેનું એ સુંદર મંદિર,

જ્યાં ઠાલવુ મારી લાગણીઓ,

મનમાં છુપાયેલી સંવેદનાઓ,

સહુ અર્પે છે આપણને પ્રેમ,

દિલ કદીય ન ભરાતું એમ,

એ ઈચ્છે સદાય કોઈ શ્રોતા,

એ છે મારાં મંદિરનાં દાદા,

શાંત ચિત્તે જાણે મલકાય,

વણ કહે સઘળું સમજી જાય,

મનને તો જાણે બનાવે નરમ,

ભૂલાવી દે એ દુઃખનાં ભ્રમ,

તફલીક તો કોઈ ન લે કોઈની,

બસ કોઈનાં બે મીઠાં વેણ,

મિટાવી દે ગમનાં એ કહેર,

બસ ખુદા તું જ તારણહાર,

તારાં દ્વારે જ આવું વારંવાર !!