મેઘ

ચાતકની શાન રહે બસ ચોમાસાની વાટ,

કે યાદ તમારી આવે ત્યારે વિના મલ્હાર મેઘ પડે,

સહવાસના મોતી વીજળી ઝબૂકે ટાંક્યા,

તોય અચાનક અખંડ માળામાં ગાઠ કેમ પડે ?

વિચારોની અટારી ચાળણીમાં ગાળી ગાળી ભરી,

ને તોય કેમ એ ઘૂંટ પીતા પીતા ગળે અટકી પડે ?

આ વ્હાલસોયા સાથે સંગાથની ગરિમા શીખવી,

ને એટલે જ યાદ આવ્યે આંખોમાંથી પણ મેઘ ઢળી પડે.