મારી દીકરી

દીકરી,

શું નામે તને સંબોધું ?

ખૂબ વિમાસણમાં હું.

તું તો છે પ્રતિબિંબ મારું,

પણ, પ્રતિબિંબ તો આભાસી હોય.

સહુ કહે, તું છે મારી પરછાઈ,

પણ, પડછાયામાં રંગ ક્યા ?

તો, તું મારી ઢીંગલી,

ના, ઢીંગલીમાં સમજ ક્યાં ?

તો હું તને પરી જ કહું,

અં...પરી તો કલ્પનાનું પાત્ર. ના.

તું તો છે ખીલતી કળી,

કે નાજુક નમણું ફૂલ મારું,

ના રે, કળી તો એકવાર ખીલે,

ને ફૂલને તો મુરઝાવું પડે !

Advertisement

તું તો મારી સરગમ,

સરગમતો છે ફક્ત,

સાત સૂરમાં બંધાયેલી.

તને ચાંદ કહું ? 

કે પછી સૂરજ ! 

ના ના ચાંદમાં તો છે ડાઘ,

ને સુરજમાં છે આગ.

તો હું શું કહું તને ? 

તું છે મારી કલ્પના,

મારામાંથી સ્ફૂરેલી,

મારું અંતર મન. 

રોજ ખીલતી,

ખૂબ ચહેકતી,

નાવિન્યસભર,

સહુના અંતરમનને ઉજાળનારી.

અદ્લ મારી કવિતા જેવી,

હા તું મારી કવિતા,

મારી દીકરી.