ઝાડવાંની માયા

જાતે વેઠે તાપ અને લોકોને દે છાયા,

આવા ભોળાં ઝાડવાની લાગી મુજને માયા.

રાત દન એ ખડા પગલે વાયુ થઈ ને વાયા,

તોયે ઝાડ હસતાં હસતાં ઘરમાં એવા આયા.

ડાળે ડાળે વસંત ખીલેને મૂળિયે મૂળિયે માયા,

ધરતીના કણકણમાં વસતી ઝાડવાની જાયા.

ઔષધનો ભંડાર છે ને કુદરતની છે કાયા,

આવા ભોળાં ઝાડવાની લાગી મુજને માયા.

એક જગાએ ઊભાં ઊભાં કેવાં સુખડાં લાયા,

ધરતીના ખોળામાં રોજે ખીલતી એની કાયા.