જગતનોં તાત

રાખમાંથી રોજ બેઠો થાઉં એવી જાત છું,

સાવ મામુલી ના ગણશો હું જગતનો તાત છું.

ભૂખને, ભૂંડી તરસમાં તો ખપાવી જિંદગી,

ધોમધખતા તાપમાં શીતલ રહું એ વાત છું.

છે ખજાનો ખેતરે મારો સદાએ છાંયડો,

ગોદ ધરતીનીં મળે નિરાંતની તો રાત છું.

વાદળાનીં છે અદેખાઈ ને જામે માવઠું,

હોઠ સુધી કોળિયો હો ને મળે એ લાત છું.

હોય છે ને આશ, એ તાકી રહેતી આંખમાં,

પણ બજારે દામ આ મોલાત ના હું જ્ઞાત છું.

વારસાઈમાં બળદ બે એક કેવળ કોશ છે,

પણ મહેનતમાં જનાવર જેવડી હું નાત છું.

'નીત' આમાં વાવણીનો જોગ હોવાનોં નથી,

કુદરતનાં આ લખેલા નિયમે હું માત છું.