હતો કાગડો

કલ્લુ નામે હતો કાગડો

અટક હતી એની કાગડિયા 

આમતેમ ચારેકોર ફરતો

 રહેતો એતો વન વગડિયા,

     

કલ્લુ કા કા કરતાં જાય

આંખ મીંચોલી રમતાં જાય

ઝાડે ઝાડ બેસતા જાય

 આંખોએ કાઢતાં જાય,

    

કલ્લુને ગરમી તો ગમે નહીં

ઉનાળાનો જામ્યો છે બપોર

હાંફવા એતો લાગ્યાં ભઈ 

ખોટાં કરવા લાગ્યો એ ડોળ,

આકાશે એતો ઊડતો જાય

પરસેવે એ થયો રેબઝેબ

લાગી છે ભાઈ બહુ તરસ 

પાણીની ગોતતો મોટી લેબ,

ઊડતાં ઊડતાં આવ્યો

 કલ્લુભાઈ તો મોટાં નગર

પાણીનું દેખાતું નથી ટીંપુ 

 કલ્લુ જોતો ટગર ટગર,

નિરાશ થઈને બેસી ગયો 

પાણીની ના મળી મોટર

કલ્લુભાઈ તો રડવા લાગ્યો 

જીવ જશે પીધા વિનાં વોટર,

એટલામાં પાણીનુ જોયું માટલું 

કલ્લુ કરવાં લાગ્યો હિપોપ

મોમાં આવી ગયું પાણી

જાણે ખાતો હોય લોલીપોપ,

માટલે પાસે જઈને જોયું તો

પાણી હતું બહું જ ઊંડુ

અડધું માટલું ભરેલું પણ

પાણી હતું ચોખ્ખું ને ઠંડુ,

માટલાંમાં પીવા ગયાં પાણી 

પાણી સુધી પહોંચી નૈ ચાંચ

કલ્લુની પાણી પીધા વગર 

અટકી ગઈ છે ભાઈ સાંસ,

પાણી પીવા કરવું શું ?

કરવાં લાગ્યો કલ્લુ વિચાર

કંઈક તો યુક્તિ કરવી પડે

નથી બનવું મારે લાચાર,

હું નથી જૂની વાર્તાનો કાગડો 

હું તો 21મી સદીનો કાગડો

શાંત ચિત્તે મગજ ચલાવ્યું 

વિચાર આવ્યો મનમાં તગડો,

માનવજાત પાસે હું શીખ્યો 

માનવજાત છે બહું શાણી

મારે લાવી પડશે એક સ્ટ્રો   

કલ્લુએ કરી રે આંખ કાણી,

ઊડતો ઊડતો જોવા લાગ્યો 

આવ્યો આઈસ્ક્રીમની દુકાન

નીચે પડી હતી કેટલીય સ્ટ્રો 

કલ્લુના ખુશીમાં હલ્યા કાન,

ચાંચમાં લીધી છે ભાઈ સ્ટ્રો

કલ્લુ આવ્યો માટલા પાસ

મનમાં આનંદનો નહીં પાર 

યુક્તિ મારી ના થાય નાપાસ,

સ્ટ્રો નાંખી માટલા અંદર 

પાણી પીધું રે ગુટર ગુટર

કલ્લુની તરસ છીપાણી 

પેટ ભરીને પીધું મીઠું વોટર,

હરખાતો, મલકાતો ઊડ્યો 

કલ્લુએ ગાયા મીઠાં ગાન

કાગડાભાઈ તો કાગડાભાઈ 

જગમાં એનાં કાળા વાન.