ચાતક

નથી સુગંધનો સૌદાગર .

પણ, નેનો અમથો ફયો આપી જો મને,

પમરાટ નો સૌરભ-સાગર પાછો વાળું તને.

આમતો, ઉજ્જડ - વેરાન રણ છું, છતાંય

સુક્કાં, તરસ્યા હોઠોની તૃષા આપીદે મને,

આજીવન અમૃત-જળે નવડાવું 'રે હું તને !

છું સાવ સુક્કો-ભટ્ઠ જો કે, તો'યે

પ્રેમભીનો સ્પર્શ, માત્ર ઉછીનો આપ મને,

'ને બદલે આખે-આખાં ચોમાસાં આપું તને.

સાવ કોરો-કટ્ટ છું છતાં પણ,

વાસંતી રંગ-લસરકો, દે જીવનપટ પર મને,

સકળ સૃષ્ટિનાં રંગ-કોષો દૈ દઉં સુવાંગ તને.

હે પ્રિયંવદે, જો એમનું કંઈ પણ બને,

તૃપ્ત થૈ જાઉં, સ્વર્ગે'ય ન ખપે મને !