ભૂલી જા

જે આંગણ નવ જવું તેનું સોપાન ચઢવાનું ભૂલી જા,

હોય કોઈ હિતેચ્છુ તારા તેની સાથે લડવાનું ભૂલી જા,

કોઈના મહેલ જોઈ તારી ઝૂંપડીને પાડવાનું ભૂલી જા,

કોઈનો ઊડતો કજીયો લઈ વચ્ચે પડવાનું ભૂલી જા,

ઈશ્વર આપે તેમા સંતોષ માની વધુ પામવાનું ભૂલી જા,

હશે ભાગ્યમાં તારા, તેથી વિશેષ મળવાનું ભૂલી જા,

બતાવે કોઈ આંબા - આંબલી તેમાં ઘુસવાનું ભૂલી જા,

સજ્જન સાથે સંબંધ રાખી દુર્જનને મળવાનું ભૂલી જા,

જમ્યો હોય તું જે થાળીમાં તે થાળીમાં થૂંકવાનું ભૂલી જા,

સુખ જોઈ અન્ય લોકોનું તું મનોમન બળવાનું ભૂલી જા,

તારા હાથથી દાન કરી પછી લોકોમાં બોલવાનું ભૂલી જા,

પરિવારને પ્રેમ આપજે, પણ એમને છોડવાનું ભૂલી જા,

શાંતિથી જીવતા લોકોમાં તું આગ ચાંપવાનું ભૂલી જા,

દેશનું જ નમક ખાઈ દુશ્મનોને બાતમી આપવાનું ભૂલી જા,

સૌ તારો પરિવાર છે, એમને તું અલગ માનવાનું ભૂલી જા,

વેર વેરથી શમતું નથી માટે વૈમનસ્ય રાખવાનું ભૂલી જા,

તારી કિતાબ બંધ રાખી બીજાનું રાઝ ખોલવાનું ભૂલી જા,

સત્તાના મદમાં છકી જઈને આકાશમાં ઊડવાનું ભૂલી જા,

લોકોની સાચી ખોટી વાતો સાંભળી તું માનવાનું ભૂલી જા,

કોઈના પસીનાની કમાઈ મેલી મુરાદથી લૂંટવાનું ભૂલી જા,

બાપ ખેતરમાં ઢેફા ભાંગે તું ફોરવ્હીલમાં ફરવાનું ભૂલી જા,

મા - બાપ જ સાચા ઈશ એને વૃદ્ધાશ્રમે મૂકવાનું ભૂલી જા,

આ તો સંસાર સાગર છે તરી જા પણ ડૂબવાનું ભૂલી જા,

માનવદેહ મળ્યો જ છે તો અવળે માર્ગે ચાલવાનું ભૂલી જા,

કરતો રહે સુકર્મ સદા પાપની દુનિયામાં જીવવાનું ભૂલી જા,

અહીં આયુ પૂર્ણ કરી "પ્રવિણ"તું કવન લખવાનું ભૂલી જા.