અપેક્ષાનું રણ

એમ ક્યાં કદી કોઈનું થવાય છે

બસ આપણી લાગણીઓ ઘવાય છે

અરમાનો સ્વપ્નો અને આરઝુઓ

પછી ભીતર ભીતર અથડાય છે

પેલા જળ ઝાંઝવાના જોયા પછી જ

એક રણ અપેક્ષાઓનું રચાય છે

વિરહ વિચારોની ભીડ વચ્ચે પણ

હવે મારું એકાંત પણ ગભરાય છે

નજરમા શુષ્ક આશનો સંચાર

આંખોને ઓર ભીની કરી જાય છે

આ તમન્નાના ઓલવાતા ચરાગની

ધુમ્રસેર ચહેરો તારો રચી જાય છે

એક"પરમ"આશ તને પામવાની

મને ઓર"પાગલ"બનાવી જાય છે